понедељак, 5. новембар 2012.

Η ΖΕΣΤΑΣΙΑ

Μου αρέσει όταν νιώθω τη ζεστασιά
σαν να είμαι τυλιγμένη
με μία αόρατη κουβέρτα
σαν να βλέπω τον εαυτό μου 
από την απόσταση
και μπορώ να αγγίζω το σώμα μου
με ξένα χέρια που είναι και δικά μου ταυτόχρονα
και να βλέπω από κάθε γωνία 
το παράξενο κτίριο που το έπλαθε
η φύση από λίγα κόκαλα , μερικές στάλες
αίματος και λίγη σάρκα
Μου αρέσει όταν αισθάνομαι
λες και είμαι σε ένα απέραντο ωκεανό
του αφρού και λούζομαι με τις φούσκες του
γεμάτες νερό ζεστό , καθαρό , διάφανο
που χαϊδεύουν το μαλλί μου με αόρατα
τους δάχτυλα
Μου αρέσει η ζεστασιά αυτή
που υπάρχει μόνο στο μεθύσι
όταν από το ποτό αρχίζεις και χάνεις 
τις συνηθισμένες σου απόψεις για το
τι είναι το πρέπει και ελεύθερα
αφήνεις τον εαυτό σου
να πετάξει στη ζεστασιά
που δε σου τη προσφέρει
κανείς
και την νιώθεις μόνο όταν
 χάνοντας τις ισορροπίες σου
φτάνεις στα απόμακρα μέρη της
μοναξιάς σου

Σάνια Βόινοβιτς
5/11/2012




Нема коментара:

Постави коментар