ΤΟ ΜΗΛΟ ΜΟΥ
Υπάρχει ένα μήλο που όσο και να το τρως δεν τελειώνει η σάρκα του.Το δαγκώνεις , κόβεις τα κομμάτια του και αυτό σε προκαλεί γιατί δεν εξαφανίζεται.Μετά από πολλές δαγκωματιές η λευκόσαρκη ουσία του καρπού -που βρέθηκε στα χέρια σου -σου γίνεται συνήθεια και νομίζεις ότι γεννήθηκες με αυτό τόσο πολύ ταιριάζει με την κάποτε άδεια σου παλάμη. Και αυτό που σε φοβίζει είναι ότι μπορείς να
Υπάρχει ένα μήλο που όσο και να το τρως δεν τελειώνει η σάρκα του.Το δαγκώνεις , κόβεις τα κομμάτια του και αυτό σε προκαλεί γιατί δεν εξαφανίζεται.Μετά από πολλές δαγκωματιές η λευκόσαρκη ουσία του καρπού -που βρέθηκε στα χέρια σου -σου γίνεται συνήθεια και νομίζεις ότι γεννήθηκες με αυτό τόσο πολύ ταιριάζει με την κάποτε άδεια σου παλάμη. Και αυτό που σε φοβίζει είναι ότι μπορείς να
το χάσεις κάποια στιγμή , να φύγει από το χέρι σου το μήλο που δεχόταν να το τρως με τα ανθρώπινα σου δόντια που κάρφωνες σαν ατσάλι στην ψίχα του.
Αν σε ρώταγαν τι ακριβώς είναι το μήλο αυτό τι θα έλεγες;
Πώς θα το ονόμασες;
Τι θα έδινες για το καρπό που έκανε τη φωλιά στο χέρι σου και σου πρόσφερε ένα καταφύγιο πολύ μικρό να το παρατηρήσουν οι άλλοι πολύ μεγαλύτερο απ' ότι περίμενες ότι θα βρεις σε τούτο το κόσμο που έκρυβε τη στέγη του όταν αναζητούσες που να κρύψεις το κεφάλι σου;
Αν σε ρώταγαν τι ακριβώς είναι το μήλο αυτό τι θα έλεγες;
Πώς θα το ονόμασες;
Τι θα έδινες για το καρπό που έκανε τη φωλιά στο χέρι σου και σου πρόσφερε ένα καταφύγιο πολύ μικρό να το παρατηρήσουν οι άλλοι πολύ μεγαλύτερο απ' ότι περίμενες ότι θα βρεις σε τούτο το κόσμο που έκρυβε τη στέγη του όταν αναζητούσες που να κρύψεις το κεφάλι σου;
Σάνια Βόινοβιτς
25/11/2012.
Нема коментара:
Постави коментар