петак, 9. новембар 2012.

ΕΙΜΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

           ΕΙΜΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Άδικα μου χτυπάτε
 την πόρτα
δεν είμαι εδώ
Άδικα φωνάζετε
το όνομά μου
δεν βρίσκομαι εδώ
Έχω ταξιδέψει μακριά
όπου τίποτα δεν με πιάνει
ούτε ο πόνος
ούτε καν χέρι του ανθρώπου
ούτε βλέμμα των περαστικών
Μετακόμισα
στην απέραντη πεδιάδα
της παράξενης ησυχίας
όπου οι κανόνες δεν υπάρχουν
και χωρίς αυτούς
δεν υπάρχει πια και ο φόβος
αν κάνω λάθος
αν πράττω κάτι που δεν ανήκει
στα νόμιμα και καθωσπρέπει πράγματα

Βρίσκομαι πίσω από ένα
γυάλινο τοίχο
και δεν ακούω τίποτα
Έχω ξεχάσει την ημερομηνία
και την ώρα 
τα ρολόγια έπαψαν
να παίζουν ρόλο
στο κενό που έπεσα
τα δευτερόλεπτα δεν υπάρχουν πια
Έχω καταργήσει το χρόνο
και μαζί του το πρόβλημα
της διάρκειάς μου
Ταχύτητα εδώ
στην καινούρια μου 
κατοικία
είναι στο μηδέν
Δεν κουνιέμαι αλλά δεν είμαι ακίνητη- 
επιπλέω λες και είμαι
στη θάλασσα
Κάνω παρέα με τη σκόνη
με τον άνεμο
με τις ξεχασμένες φωνές
με τις υποσχέσεις
με τις εξωμολογήσεις
με τους όρκους
που χάθηκαν  την ίδια στιγμή
που ειπώθηκαν 
και από τότε ελεύθερα πετάνε
ανάμεσα στα άστρα
ανάμεσα στις ευκαιρίες
που τις αφήσαμε να μας
προσπεράσουν
Είμαι πουθενά
στην απόλυτη γαλήνη
και δε γυρίζω πίσω
γιατί εδώ
είμαι στα ίσα
με το ολόκληρο σύμπαν
και κανένας πια δε με τιμωρεί
που είμαι εγώ


Σάνια Βόινοβιτς
9/11/2012






Нема коментара:

Постави коментар