Ο άνθρωπος δε χρειάζεται να είναι Φιόντορ Μιχάιλοβιτς για να γράψει ένα βιβλίο καλά - αρκεί να είναι ειλικρινής. Δε χρειάζεται ούτε να αποκαλύψει ''μεγάλες αλήθειες'' γράφοντας - φτάνει να δείξει τον αληθινό του ενδιαφέρον για τη ζωή των άλλων.
Στο "μπακάλικο" της Άννας κάθονται οι πρωταγωνιστές μιας ιστορίας που ξετυλίγεται διαδοχικά με της αναμνήσεις καθενός απ΄αυτούς με το ρυθμό της οδού Κυδωνιών. Σε μικρή σκηνή του μπακάλικου εμφανίζονται πρόσωπα που μας με κάθε τους λέξη - απλή και θερμή- φέρνουν κοντά αυτά που ζήσανε,αυτά που είδανε,αυτά που δοκίμασαν και αυτά από τα οποία έχουν δοκιμαστεί σκληρά..
Με απλότητα,λοιπόν,και ειλικρίνεια οι "κάτοικοι" του μπακάλικου - που ταυτόχρονα αποτελούν τον " κορμό" των αναμνήσεων της Άννας Αντωνιάδη- Τσάτσαρη - μας εξιστορούν τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους εμπειρίες από τα χρόνια του διωγμού μέχρι τη σημερινή εποχή περιγράφοντας τη ζωή τους που ξεκίνησε στη Μικρά Ασία και βρήκε τη συνέχειά του στην Ελευσίνα,στις γειτονιές της σημερινής Ελλάδας.
Διαβάζοντας το " Ένα μπακάλικο γεμάτο αναμνήσεις" αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι βλέπει ένα οικογενειακό άλμπουμ με φωτογραφίες - το βιβλίο περιέχει ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό που μας ταξιδεύει στη Σμύρνη πρι το 1922 και μας ξεναγεί στις προσωπικές στιγμές της ίδιας συγγραφέα.Βλέπουμε το μπακάλικο και τα ράφια του,βλέπουμε τον παππού της Άννας που μας κοιτάζει κατάματα κάτω από ένα δέντρο που φύτρωσε όπως και αυτός εκεί κάπου στην "Πατρίδα"...πριν το πάρει ο άνεμος του διωγμού και τον φέρει στην Ελλάδα μαζί με τις αναμνήσεις του ως μοναδικές αποσκευές που θα πάρει μαζί του.
Σάνια Βόινοβιτς 21/01/2012.
Στο "μπακάλικο" της Άννας κάθονται οι πρωταγωνιστές μιας ιστορίας που ξετυλίγεται διαδοχικά με της αναμνήσεις καθενός απ΄αυτούς με το ρυθμό της οδού Κυδωνιών. Σε μικρή σκηνή του μπακάλικου εμφανίζονται πρόσωπα που μας με κάθε τους λέξη - απλή και θερμή- φέρνουν κοντά αυτά που ζήσανε,αυτά που είδανε,αυτά που δοκίμασαν και αυτά από τα οποία έχουν δοκιμαστεί σκληρά..
Με απλότητα,λοιπόν,και ειλικρίνεια οι "κάτοικοι" του μπακάλικου - που ταυτόχρονα αποτελούν τον " κορμό" των αναμνήσεων της Άννας Αντωνιάδη- Τσάτσαρη - μας εξιστορούν τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους εμπειρίες από τα χρόνια του διωγμού μέχρι τη σημερινή εποχή περιγράφοντας τη ζωή τους που ξεκίνησε στη Μικρά Ασία και βρήκε τη συνέχειά του στην Ελευσίνα,στις γειτονιές της σημερινής Ελλάδας.
Διαβάζοντας το " Ένα μπακάλικο γεμάτο αναμνήσεις" αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι βλέπει ένα οικογενειακό άλμπουμ με φωτογραφίες - το βιβλίο περιέχει ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό που μας ταξιδεύει στη Σμύρνη πρι το 1922 και μας ξεναγεί στις προσωπικές στιγμές της ίδιας συγγραφέα.Βλέπουμε το μπακάλικο και τα ράφια του,βλέπουμε τον παππού της Άννας που μας κοιτάζει κατάματα κάτω από ένα δέντρο που φύτρωσε όπως και αυτός εκεί κάπου στην "Πατρίδα"...πριν το πάρει ο άνεμος του διωγμού και τον φέρει στην Ελλάδα μαζί με τις αναμνήσεις του ως μοναδικές αποσκευές που θα πάρει μαζί του.
Σάνια Βόινοβιτς 21/01/2012.
Нема коментара:
Постави коментар