ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ- ΤΑΤΪΑΝΑ ΒΟΪΝΟΒΙΤΣ (ποίημα και φωτογραφίες)

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΣΕ ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ........

ΟΙ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ

ΚΟΙΤΑΖΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ  ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΙΣ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ.
ΤΑ ΡΟΥΧΑ,ΟΛΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥΣ.
ΕΛΕΙΠΑΝ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ,ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΛΙΩΣΕΙ..
ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΝΑ ΤΑ ΠΕΤΑΞΩ Ή ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΣΩ
ΑΝΕΒΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΤΟ Ο,ΤΙ ''ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ''.
ΕΤΣΙ,ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΝΑΝΕ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ,ΟΙ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΓΙΝΑΝΕ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΧΡΟΝΙΑ.
ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΑ - ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΜΟΝΟ.
ΕΙΧΑ ΧΡΟΝΟ...
ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΣΑ ΤΙΣ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΚΟΥΝΟΥΣΑ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΡΥΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΓΓΙΖΑ.
ΣΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑ,ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ.ΗΞΕΡΑ ΟΜΩΣ Ο,ΤΙ
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΚΤΟ;ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ;
ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΩ Ο,ΤΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ,ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑΚΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, Ο,ΤΙ ΠΑΡΑΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΥΛΑΩ ΤΑ ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΤΟΥΣ
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ.
ΛΕΝΕ Ο,ΤΙ  Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ,ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ,
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΝΟ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ.
ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ;
ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΕΣ ΚΡΕΜΑΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ...

ΤΑΤΪΑΝΑ ΒΟΪΝΟΒΙΤΣ