петак, 15. новембар 2013.

ΠΟΥ ΠΗΓΕΣ,ΑΔΕΛΦΕ; για τον αδελφό...

ΠΟΥ ΠΗΓΕΣ,ΑΔΕΛΦΕ;

Πού πήγες. αδελφέ;
Γιατί έφυγες μακριά από την αγκαλιά αυτής που της έδωσες τα αόρατα φτερά, που της χαμόγελο ζωγράφισες στα χείλη;Τι να της πούμε;

Πού πήγες,αδελφέ;
Γιατί μας άφησες χωρίς να το ξέρουμε, δίχως να έχουμε πιαστεί στα χέρια με αυτό που σε πήρε μακριά από την αυτή που σε πάντα περίμενε,που σε είχε πάντα στη σκέψη της,
δίχως να παλέψουμε με αυτό που σε πήρε κάπου μακριά από την αδελφή μας;
Πού πήγες ,εσύ που έγινες αδελφός μας ενώ το αίμα μας και το αίμα σου είχαν κάτι αιώνες ολόκληρες να συναντηθούν;

Πού πήγες, αδελφέ;
Τον αδελφό δεν μου γέννησε η μάνα μου, το βρήκα στο πρόσωπο το δικό σου.
Τον αδελφό δεν είχα ποτέ πριν...

Πού πήγες, Γιάννη;
Τα χέρια της αδελφή μας είναι άδεια χωρίς εσένα,δεν το ξέρεις;
Τα χρυσά μαλλιά της αδελφή μας είχαν τα δάχτυλά σου για χτένι,και το χαμόγελο σου στόλιζε το κατάλευκο λαιμό της.
Πού πήγες, εσύ που ήσουν το κόσμημά της, το χάδι της, που ήσουν ο καλύτερός της φίλος;

Ένα διαβατάρικο πουλί είδα χτες,ίσως να'σουν εσύ που έτσι χαιρέτισες την αδελφή σου
που σου την έφερε βορράς;
Άκουσα ένα ψίθυρο το βράδυ,ίσως ήταν η φωνή σου;
Εμείς που σε γνωρίσαμε είχαμε την τύχη να σε ξέρουμε και τώρα σε ψάχνουμε μαζί με την Άννα στα λόγια τα δικά σου χαραγμένα στα άδυτα ενός κόσμου που τον είχες στα χέρια σου.

Πού πήγες. αδελφέ;
Πού πήγες, Γιάννη;
Γιατί έφυγες μακριά από την αγκαλιά αυτής που της έδωσες τα αόρατα φτερά, που της χαμόγελο ζωγράφισες στα χείλη;Τι να της πούμε;

ΣΑΝΙΑ ΒΟϊΝΟΒΙΤΣ

14/11/2013

Нема коментара:

Постави коментар